Wo liit eigentlich dä Urschprung vom chrischtlichä Oschtärfäscht?

D’Wurzlä ligäd immänä jüdische Fäscht, wo hütt chuum meh öpper kännt. A dä Oschtärä firäd mer, dass Jesus drü Täg nach sim Tod us äm Grab uferschtandä isch. So chömmers i dä Biblä nahläsä und so isch es au fescht verwurzlät i dä chrischtlichä Tradition. Am gliichä Tag wo Jesus uferschtandän isch, hät s’jüdische Volk äs schpeziells Fäscht gfiirät. Wiä jedäs Jahr währäd dä Passafäschtwuchä, händ d’Jude am Sunntig iri erschtä Frücht für Gott in Tämpel bracht. Nur wänn si dä erschti Teil vo dä Gärschtä und vo dä Geträideärnt Gott bracht gha händ, händ si nachhär sälber vo dä Ärnt dörfä ässä. Dä Aposchtel Paulus schriibt im erschtä Briäf a d’Korinther im füfzähtä Kapitäl im Värs zwänzg und drüäzwänzg (15,20+23): „Jesus isch als Erschtä vo dä Totä uferschtandä. So chönd mir sicher sii, dass au alli anderä Totä uferweckt wärdät. D’Uferschtehig passiärt inärä bestimmtä Räihäfolg: Als erschtä isch Christus uferschtandä, wänn er wieder chunnt, wärded alli anderä uferschtah, wo zu ihm ghöred.“

Das Wunder isch genau a däm Tag passiärt, wo s’jüdische Volk Gott sini Erschtlingsfrücht bracht hät.

D‘Oschterä – dä Höhepunkt vom christlichä Jahr
D’Oschterä isch da Höhepunkt vom chrischtlichä Jahr. Jesus isch nöd tot im Grab blibä, er isch nach drü Täg widär uferschtandä. Gott hät dademit dütlech gmacht, das er mächtiger isch als dä Tod. Wär sis Läbä Jesus avertrout, chan sicher sii, dass dä Tod käi ändgültigi Macht meh hät über ihn. Jesus hätt dä Tod überwundä.

Dä Erschtlin vo dä Uferschteeig
Jesus isch am jüdischä Fäscht vo dä Erschtlingsfrücht vom Tod uferschtandä. Drum wird Jesus vom Aposchtel Paulus als „Erschtling vo dä Uferschteeig“ bezeichnet. S’ Wunder vo dä Uferschtehig vo Jesus, wo mir a de Oschterä fiired, ghört in Gsammtzämmähang vom jüdischä Passahfäscht, äim vo dä wichtigschtä Fäscht vo de Jude. Bi däm Fäscht hät es Lamm e zentrali Rollä gschpillt. Us däm Grund git‘s au d‘Tradition vom Oschterlamm. Ich cha mi no guät erinnerä, dass es bi eus dihei mängmal äs Butterschääfli gäh hät. Mini Frau und ich schänked eusä Fründa scho siit einige Jahr immer vor dä Oschterä äs Oschterlamm us Chuächätäig.

s‘Osterlamm
Was verbirgt sich hindär däm Oschterlamm? Dä Paulus schriibt im erschtä Brief a d’ Korinter im Kapitel föif (5,7), Jesus segi s‘wahri Passahlamm. Är beziät sich dadebi uf dä Prophet Jesaja. Dä hät villi Jahr bevor Jesus uf d’Wält cho isch öppis gsait, wo me hüt im Jesajabuech Kapitel drüäfüfzg (53,7) chan nahläse. Er schriibt dett, dass dä Chnächt Gottes sis Läbä wiän äs Lamm als Schuldopfer werdi darbringä. Dä Johannes dä Töifer, wo zur Ziit vo Jesus gläbt hät, hät öppis ähnlichs gsäit. Ich zitiere us em Johannesevangelium: „Luägäd, das isch s’Lamm Gottes, wo d’Schuld vo därä Wält wägnimmt“ (Joh 1,29).

s‘Passahlamm
Demit mer diä Zämmähäng bessär verschtönd, müänd mär s’Passahfäscht ächli gnauer aaluägä. Am Passahfäscht fiirät s’jüdischä Volk d’Befreiig us dä Sklavärei wo’s z’ Ägyptä erläbt hät. Will dä Pharao d’Judä nöd hät wellä ziä la, hät Gott ä ganzi Räiä vo Kataschtrofä über d‘Ägypter bracht. I dä letschtä vo dänä zäh Plagä sind alli erschtgebornä Söhn gschtorbä. Gott hät vor därä Nacht am jüdischä Volk dä Uftrag gäh, äs Lamm z‘tötä und bi jedäm jüdische Huus s’Bluät vo däm Lamm an Tüürpfoschtä z’schtriichä (2.Mo 12,5-7). Bi allnä Familiä wo dä Vatär das gmacht hät, isch Gottes Gricht verbii gangä und äs isch niämärt gschtorbä. S’Bluät isch s’Zäichä gsii, dass diä Familiä gschützt gsii isch vorem Gricht. Nach äm jüdischä Gsetz vom Mose wärdäd Mänsche dank em Bluet vomene Tier, wo gschtorben isch, gräinigät und Gott gwheiit (3.Mo 17,11). So schtaht im Hebräerbriäf, dass äs bi Gott ohni Bluätvärgüssä käi Värgäbig chan gä (Heb. 9,22). Wä mir Jesus hüt als Passahlamm anerchännäd, dänn wärdäd mir au von enere Sklaverei befreit. S’isch die Sklavärei, wo mer erläbet, wenn mir under dä Macht vom Bösä sind. Jesus isch öises Paasahlamm, wo öis befreit und öis bewahrt vor äm göttlichä Gricht, wo im nöie Teschtament für de Schluss vo de Menschhaitsgschicht aakündiget wordä isch (Joh 3,18). Wär Jesus als sis Oschterlamm aanimmt, dä isch befreit vor däm Gricht: Was isch das für äs Gschänk! Ich bin Gott dankbar, dass är mir dank em Tod vo Jesus mini Schuld vergäh hät. D’Schtraf won ich värdiänt hetti, hätt Jesus uf sich gnoh. Das chömär im Jesaja drüäfüfzg (53,5) läsä. Deet schtaat: „Är isch bluätig gschlagä wordä, will mir Gott nöd tröi gsii sind. Wäge öisnä Sündä isch är durbohrät wordä. Er hät öisi Schtraf uf sich gnoo. Mir händ jezt Fridä mit Gott. Dur sini Wundä sind mer gheilt.“

Offeni Fragä
Mir chönd de Tod und d’ Uferschtehig vo Jesus männschlich gseh nur schwär iiordnä. Au dä Jünger vo Jesus isch es zerscht unbegriiflich gsii, was da passiärt isch. Si händs fasch nöd chönnä glaubä, wo d’Frauä ihnä am Oschter-Sunntig Morgä värzellt händ, s’Grab segi läär. Si händ zerscht dänkt, dä Liib vo Jesus seigi gschtollä oder värschteckt wordä. Si händ erscht mit de Ziit begriffä, was da abgangä isch. Wo zwei Jüngär uf äm Wäg uf Emmaus gsii sind, händ si Jesus troffä, ohni dass sis zersch gmärkt händ. Jesus hätt ihnä erchlärt, dass alles, wo am Karfriitig und a de Oschtere passiert isch, eso hät müäsä cho, das alles segi scho eso i dä jüdischä Büächer – i de Büecher vom alte Teschtament – gschtandä. Langsam hätt’s däne Jünger dämmerät. Hät nöd Jesus scho vor sim Tod dävo värzellt, er müäsi schtärbä aber är wärdi wider uferschtah? Wo Jesus am Sunntig Abig au de meischte anderne Jünger erschinä isch und mit inä grett hätt, isch’s nä plötzli klar wordä. Jesus cha nöd nur Wundär vollbringä, er isch nöd nur Herr übär d’Naturgwaltä, er isch sogar mächtigär als dä Tod.

Ohni sin Tod am Chrüüz und ohni Uferschtehig währi Jesus nur än wittärä Rabbiner oder Philosoph uf därä Wält gsii. Erscht d’Dornächronä, d’Negälmal und d’Uferschtehig händ ihn zum Rettär und Messias gmacht. Dur sin Ghorsam bis as Chrüz hätt är sis bedingigslosi Gottvertrauä in allnä Läbeslagä demonschtriärt. Är hät nöd gägä Gott und sis Wort rebelliärt, wiä mir Mänschä das immär widär machäd. Er hät au i dä schwirigschtä Läbeslage ganz uf Gott vertrout.

s’letschtä Passahfäscht vo Jesus
Am Abig vor dä Chrüzigung hät Jesus mit sinä Jünger s’jüdischä Passahfäscht gfiiret. A däm Fäscht isst mer ganz verschidäni Spiise, wo e symboleschi Bedüütig händ, mer dänkt debii zrugg an Uszuug us Ägyptä. Zum Bischpiil isst mär Brot ohni Häfä, will s’jüdische Volk a säbäm Taag hät müäsä pressiärä und kei Ziit meh gha hät, drufs z’wartä, bis dä Brotteig ufgangä isch. Mär dänkt au a diä villä Tränä wo d’Jude z’ Ägyptä värgossä händ, und isst drum bitteri Chrütär. Es werdäd bi däm Gedänkfescht au viär Chelch mit Wii trunkä. Dä erschti isch dä Chelch vo dä Heiligung, dä zweiti dä Chelch vom Gricht, dänn chunnt dä Chelch vo dä Erlösig und am Schluss trinkt mer dä Chelch vom Dank und Lobpriis. Am ganzä Abig wird d’Gschicht vom Uszug us Ägyptä verzellt. Dazmol hät Gott alli Erschtgeburt schterbä lah, will dä Pharao s’Volk Israel nöd hät wellä ziä lah. Damit s’jüdische Volk vo däm Gricht bewahrt wordä isch, hät Gott am Mose gsäit, me sölli s’Bluet vomene  Lamm an Türpfoschtä vom Huus schtrichä. A denä Hüüser isch s’Gricht vo Gott dänn verbii gangä.

a neui Bedüütig
Jesus hätt das Fäscht mit sinä Jüngär gfiirät. Au sii händ an Uuszug vo Ägypte dänkt. Wo Jesus dä dritti Chelch, dä Chelch vo dä Erlösig, i sinä Händ gno hät, isch plötzli öppis nöis passiert. Ganz unerwartät hät Jesus sinä Jünger dä dritti Chelch ganz anderscht aakündiget. Er hät gsait: „Das isch mis Bluät. Mit däm wird zwüsched Gott und dä Mänschä än nöiä Bund gschlossä. Es wird vergossä zur Vergäbig vo eunä Sündä“ (Lk 22,20). Mit däne Wort hät Jesus nüüt andärs gseit als: „Ich bi s‘Lamm wo eui vor äm Gricht vo Gott schützt. Miis Bluät muäs värgossä wärdä, nur so chönd ihr grettet wärdä.“ Jesus isch dademit für öis zum Passahlamm wordä. Mer chönd frei wählä, öb mer das Aagebot wänd glaube und persönlich in Aschpruch wänd näh. Au d’Israelitä in Ägyptä händ sich müäsä entscheide. Die wo Gott vertrout händ, die händ s’Bluät an Türpfoschtä gschtrichä, die andere nöd. Au d’Lösig, wo öis Jesus abüütet, hilft nur, wänn mir druf iigöhnd. De Tod vo Jesus am Chrütz isch eigentlich di gröschti Liäbeserchlärig a eus Mänschä. Jesus sälber hät ämal gseit (Joh 15,13): „Niemmert hät grösseri Liebe, als dä wo sis Läbä für sini Fründä här git.“

a neui Chraftquällä
Jesus möcht mit em Chelch vo dä Erlösig düütlich machä, dass diä Erlösig für alli gilt, wo si für sich wänd in Aschpruch näh. So wiä dä Wii eus Chraft git und Teil vo eus sälber wird, wä mer än trinket, so chömmed mir dur Jesus au neui Chraft über, für euses Läbä. Dä Tod hät käi ändgültigi Macht meh über eus, will Jesus dä Tod überwundä hät und a Oschterä uferschtandä isch. Wä mir Jesus euses Läbä avertroued, wird d’ Chraft vo dä Erlösig und Uferschtehig i öis würksam.

Wärum bruchts dä Opfertod?
Abär wärum bruchts dä Opfertod und d’Uferschtehig vo Jesus? Vil logischer wär doch, wänn mir eusi Verfähligä mit guetä Tatä würdäd uusgliiche.

Wä mir mit Gott chönnted verhandlä und s‘Unrächt mit guetä Tatä chönnted abverdiänä, dänn würdi er s’Bösä, mit dä entsprächendä Gägäläischtig vo euis, tolleriere. D’Biblä seit aber, dass bi Gott nüüt Böses Platz hät. S’Chrütz söll eus ufzäigä, dass Gott häilig isch. S’ Böse hätt absolut kei Platz bi ihm.

D’Uferschtehig zeigt, dass Gott eus will in äs nöis Läbä innä füärä. Jesus hät da Tod überwundä. Är will eus ä nois ewigs Läbä schänkä. As Läbä wo vo dä Vergäbig prägt isch. Will Jesus uferschtändä isch und läbt, chömmer ihn aschprächä und ihm alles sägä was eus bedrückt oder fröit. Är hät äs offes Ohr für eus. So wien är dä Jünger wo uf Emmaus gangä sind, am Ostersunntig alles geduldig erchlärt hät, so nimmt au är eus a sini Hand und füärt eus durs Läbä. Är isch dä, wo für eus ä Breschä gschlagä hät. Är gaht eus vorus. Är isch dä Erschtling und mir chönd im nahfolgä.

d’Hochsig vom Lamm
Im letschtä Buäch vo dä Biblä chunt s‘Lamm nomal vor. Alli Gschöpf im Himmel und au die, wo uf dä Ärdä gläbt händ, werdet emol s’Lamm vo Gott – Jesus – aabäte (Off 5,13). S’Lamm vo Gott – Jesus – wird alli Tränä vo eusnä Augä abwüschä und eus mit allem versorgä, was mir zum Läbä bruchäd (Off 7,17). Im Himmel wird ämal äs grossäs Fäscht gfiirät. I dä Bible wird’s als Hochsig vom Lamm bezeichnet (Off 19,7). Det wärdet alli däbi si, wo sis Aagebot aagnoh händ und drum im Läbäsbuäch vom Lamm iträit sind (Off 21,27).

Oschterä bedütet für eus, dass dä Tod kei ändgültigi Macht meh hät über eus. So wies au bi Jesus gsii isch. I Jesus hämmer a nois ewigs Läbä und ä Zuäkunft mit ärä grossä Verhäissig.

Drum wünsch ich ihnä e freudigs Oschterfäscht und grüässä sie mit äm altä Oschtergruess: Jesus isch uferschtandä! Er isch wahrhaftig uferschtandä.